Nieuwe bril?

Er zijn verschillende praktische redenen om een vraag te stellen.

Eén ervan is dat je daadwerkelijk zit te wachten op het antwoord omdat je't nodig hebt om verder te kunnen, een tweede soort vraag stel je bijvoorbeeld vanuit je - al dan niet oprechte - persoonlijke interesse en naast wat je echt weten moet, wat vaak leidt tot interessante invalshoeken.

Een derde soort is de vraag die je stelt, appellerend aan 'the one track mind' om af en toe het onderwerp een slinger te geven als het gesprek een verkeerde kant opgaat of even vastzit in gesteggel over kleine dingetjes.

Van 'joh, ik dacht dat jij je koffie met suiker dronk?' tot 'hé, nieuw horloge?'. Mensen kunnen immers maar aan één ding tegelijk ècht denken en aan iedereen die het nog niet eerder deed; probeer het eens. Werkt ook als je thuis mot hebt en je zegt plotseling: "Wanneer zijn wij eigenlijk voor het laatst naar de tandarts geweest of, waar zijn de kinderen eigenlijk of, wat ruik ik toch?"

Dat werkt niet eindeloos! En dat had die sollicitant moeten weten.
Ik stond op het punt hem aan te bevelen toen het me opviel; iedere keer als het over de talen ging die hij moest beheersen werd ik opeens gewezen op iets leuks dat hem opviel. Vroeg ik:"Hoe is je Frans?". "Prima hoor, hé is dat nou de Vrijthof daar?" en ja, dat is het, dus ik antwoord geven en hij "mooi zeg, komt u er wel eens?" en ik antwoord geven en toen volgende vraag van mij:"en je bereidheid om vaker van huis te zijn?" Het was 'm gelukt!

Ik kreeg het uiteindelijk door omdat het te vaak gebeurde. Ik vind het geweldig te merken dat iemand bewust bepaalde technieken oefent, ook en juist als het erop aankomt, en als ik dan het proefkonijn ben ook goed, da's lef! Het vervelende van dit geval was dat hij zaken probeerde te verbloemen die er wel toe deden, en daar gebruiken we dit niet voor.

Het is een prima techniek om uit een eindeloze discussie over levertijd of bereikbaarheid te komen of om je gesprek weer over waarde te laten gaan en niet over kosten. Vergeet niet dat hier vijftig jaar geleden hard op geoefend werd, the one track mind was toen het voornaamste stuurwiel van de verkoper, ook veel breder aan te wenden dan alleen in dit kleine voorbeeld. Inkopers kennen dit en gebruiken het soms zelf. De kans op een 'backfire' is er dus ook en wanneer je dan niet ethisch hebt gehandeld lig je eruit.

Zo ook deze jongen want die had besloten om zo snel mogelijk Frans te leren als hij de baan kreeg terwijl het werk vanaf dag één die vaardigheid vereiste, het zou zijn nieuwe werkgever duur komen te staan en mij dus ook. Ik moet aannemen dat hij het dan in zijn werk ook niet schuwt en; als 10% van wat je zegt niet waar is - welke 10% ? - en hoe zit het met die andere 90%? Eens gelogen...

Hé trouwens, al die foto's van http://www.flickr.com/... mag dat zomaar?